Janusz Czerwiński Prezes Honorowy ZPRP został Doktorem Honoris Causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Ten zaszczytny tytuł przyznał mu Senat uczelni jako szczególne wyróżnienie za wybitne osiągnięcia z zakresu prac naukowych, badawczych i wdrożeniowych dot. perspektywicznych rozwiązań szkolenia sportowego dzieci i młodzieży jak również oryginalnych metod treningu i kontroli jego efektywności na kolejnych etapach zaawansowania.

Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa jest z pewnością jedną z najpiękniejszych ceremonii akademickich. To także publiczna deklaracja autorytetu, wzoru do naśladowania z obszaru nauki, kultury i życia społecznego.

Rektor uczelni – Jego Magnificencja prof. dr hab. Bartosz Molik – podziękował Prezesowi Honorowemu ZPRP za przyjęcie tego tytułu oraz dotychczasowe zaangażowanie w rozwój  sportu powszechnego, zawodowego i akademickiego. W swoim przemówieniu wskazał społeczeństwu postać wybitną, której siła oddziaływania daleko wykracza poza obszar własnego środowiska naukowego.

– Profesor Janusz Czerwiński to postać wyjątkowa. Jego wiedza, zasługi naukowe i czyny odnotowane w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat zasługują na najwyższe uznanie– powiedział podczas uroczystości Rektor Akademii Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Działalność naukowa i szkoleniowa prof. Czerwińskiego jest doskonałym przykładem nierozerwalności nauki o sporcie z praktyką sportową. Jego autorytet naukowy przekłada się na wysoką atrakcyjność procesu dydaktycznego we wszystkich jego wymiarach, czego wielokrotnie mogła doświadczać społeczność studencka w kraju i zagranicą.

Laudację wygłosił prof. dr hab. Henryk Sozański – profesor AWF w Warszawie, promotor przewodu o nadanie tytułu Doktora Honoris Causa. Uzasadniając decyzję Senatu uczelni podkreślił przede wszystkim wybitne osiągnięcia Janusza Czerwińskiego w procesach badawczych i wdrożeniowych. Podkreślił rolę niekwestionowanego autorytetu w skali międzynarodowej oraz wiodącą osobowość w naukach o kulturze fizycznej.

– Działalność Doktora Honoris Causa Janusza Czerwińskiego w sporcie to mozolny trud całego życia profesjonalisty. Żyjemy w czasach niespotykanej dotąd dynamiki przemian kulturowych i cywilizacyjnych, poszukując dróg kontynuacji i rozwoju. Siłą sprawczą tych procesów oraz procedur jest nauka. To ona wiedzie do obiektywnego i adekwatnego poznawania i kształtowania rzeczywistości, otwiera drogę wszelkich służących człowiekowi i społeczeństwom przedsięwzięć prowadzących ku najszerzej rozumianemu rozwojowi cywilizacji. 280 autorskich i współautorskich publikacji będących efektem własnej aktywności badawczej, uczestnictwa w programach zespołowych i efektów pracy szkoleniowej to imponujący dorobek naukowy Janusza Czerwińskiego. Osiągnięcia zawodowe Profesora Janusza Czerwińskiego swą rangą naukową i aplikacjami praktycznymi wyraziście wpisały się w dorobek i pozycję nauk o kulturze fizycznej, przyczyniając się również do krystalizacji „szkół treningowych” poszczególnych dyscyplin sportu.

Janusz Czerwiński podziękował Rektorowi oraz Senatowi uczelni za honorowe wyróżnienie oraz docenienie jego dotychczasowego zaangażowania w rozwój polskiego i międzynarodowego sportu. Podkreślił, że sport od zawsze zajmuje w jego życiu istotne miejsce.

– Piłka ręczna pozostaje największą pasją i miłością mojego życia. To dzięki niej stawiałem sobie nowe cele i konsekwentnie je realizowałem– spuentował prof. Janusz Czerwiński.

Prof. Janusz Czerwiński to wybitna postać, niezwykle zasłużona dla polskiego sportu.

Były piłkarz ręczny, reprezentant Polski, trener reprezentacji Polski seniorów (1968-1976), reprezentacji Islandii seniorów (1976-1977) i reprezentacji Grecji seniorów (1984-1987), prezes Handball Polska (1988-1996, od 1996 prezes honorowy ZPRP), rektor Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w (1981-1984 i 1996-2002), profesor zwyczajny.

Przypomnieć warto, że Janusz Czerwiński w latach 1967–1976 jako szkoleniowiec i selekcjoner polskiej kadry narodowej w piłce ręcznej mężczyzn, zdobył z drużyną brązowy medal olimpijski podczas igrzysk w Montrealu (1976). W początkowej pracy trenerskiej współpracował z Edwardem Hylą, późniejszym trenerem Gwardii Opole.